Şimdi şu an ağlamalıyım.gözlerimden sağnak sağnak yağmalı içimde ki hüzün.Sana ait ne varsa içimde biriktirdiğim akmalı.Sana değil aslında bu hüzün,gözyaşlarımda sana ait değil.Ama başka bir isim koyamıyorum ki sebesiz fırtınama.Ben galiba seni özlemekten de vaz geçtim.Yoruldum mu ne?
Şimdi seni ilk gördüğüm yerde olmak vardı diyorum ama düşününce neden heyecan duymuyorum.Galiba yaralarımızı sardık artık.ihtiyacımız kalmadı birbirimize.Mutlu olmam lazım değilmi.neden içimde onlarca kuş kanat çırpmıyor peki.Acılarımı tüketmişim,bende sana ait bir şey bırakmamışım.Neden yolda yürürken şarkılar söyleyemiyorum.neden yıldızlar gözüme farklı gözükmüyor.sana ağıtlar yakarken yıldızlara bile bakamazdım içim acırdı seni hatırlattıkları için.Oysa şimdi hiç bir şey hatırlatmıyolar.Tek sevdiğim deniz kaldı oda senden önce de sevdiğimdi.Hay allah mutlu olmam gerekirken neden kalbim sönmüş bir yanardağ gibi.Sorular gene sorular.cevapsız sorular.
Neyse sen boş ver beni.Ben nasılsa düzelirim. sen benden habersizsin nasılsa,hani seni seven biri var bu şehirde demiştim ya.Aldırma sen bana.Seni seven biri hala var bu şehirde.
|