Ant olsun ki!
Ant olsun ki doğmaktan hiç vazgeçemeyen güneşe
Ve ant olsun, içimde hiç sönmeden beni yakan ateşe
Yüklendim ben sevdamın tüm acılarını
Saçalarının teli idam sehpamın ipi olsun
AsıldığımA gam yemem kırk bin kere ant olsun
Ki, kudreti elimde olsa Gülşenlerin
Bütün gülleri gözlerine sererim
Bir kere sorsalar yıldızlar
Işıklarını saclarına döksünler
Ve sorsalar gökkuşakları
Gözlerine çöksünler isterim
Ant olsun ki, tarih boyu yürekleri kuşatan aşklara
Ferhat’a Kerem’e mecnun’a
Ant olsun ki, Uğruna Kerem’in yandığı Aslı’ya
Ant olsun ki, Mecnun’u çöllere düşüren Leyla’ya
Ve ant olsun ki hasreti ortaya koyan fermana
Ahirliktir benim sevdam
“Ey ihanet!” Sen beni istediğin kadar ziyan et
Zahirliktir benim sevdam
Ant olsun ki
Ben acımı, gülde dil
Ben hasreti, çölüme gül
Ben sevdamı, yüreğime ödül saymışım…
Kaç kere yanarım ki daha,
Ya da kaç kere ölürüm?
Ant olsun ki!
Ben aşkımı sildiğim gün ölürüm!
Ötesi yok bilesin.
Ötesi yok.