Gece…
Siyah, soğuk, yalnız…
Bir ses derinden,
‘Korkuyorum ‘…
Sığındı yorganına boylu boyunca…
Önce gözleri, sonra ruhu uyudu…
Derin bir sessizlik …
Bir isyan sonrası yokluk bu sükunet..
Sadece ‘o ‘ karşı koyabilirdi bu suskunluğa…
Ansızın geldi, sessizliği bozan gürültüsü ile…
Şimdi o gece,
Yalnızca, huzur…
Belki de hiç olmadığı kadar sıcak..
Attı yorganını aniden…
Korkularına çığlık oldu kırgınlığı…Ağladı, sustu !
Ve yine ağladı…
Çaresizce haykırdı..
Sus(a)madı !
‘O’ yoktu…