DUR…!
gittin işte…
sadece,bir ayrılık şiiri kaldı geriye
dudaklarımın dokunmadığı
dudaklarına, bir şiirin
son satırları dokunur belki
belki son bir kez hatırlarsın,
senin için uykuları kaçan
bu yaramaz çocuğu…
kim bilir olmayan hatıralara
bir göz atmak istersin…
hiç söylemediğin adımı
sayıklarsın, bir gece, ansızın
biri vardı dersin…
uzak bir şehrin alaca karanlığında
hayallerini siyaha boyamış biri…
biri vardı…
elinden gelse
yüreğini bir uçurumundan
fırlatacak kadar asi biri…
ne dersin…
becerebilir miyim…
hayat bi kıyakta bana yapar mı?
unutturur mu seni, sensizliği, sessizliği…
susma söylesene…
tam uçurumun kenarından
fırlatacakken bu yüreği,
“DUR” diye haykırır mı biri…