[Nǿ ŦΞДЯ™]

Umutsuzdum, yorulmuştum;
Bir ömür boyu aşkı arayıp durmaktan.
Girdiğim her sokakta, çaldığım her kapıda
Çıktı hep karşıma yalnızlık�
Gönlümün gökyüzünde her daim gece,
Mutlak karanlık�

Gecemde yıldızlarım var, gecemde Ay�ım;
Hepsi birer elmas parçası gibi, ışıl ışıl.
Ama bir o kadar da uzak, bir o kadar da soğuk�
Hiçbiri Güneş�im değil ki;
Karanlık kalbimi aydınlatsın, ısıtsın;
Kanımı kaynatsın,
Damarlarımda akıtsın, oluk oluk�

İşte ben böyle bezgin,
Böyle yorgun, böyle umutsuz.
Kendimi kandırırcasına taktığım
Güler yüzlü maske ardında,
Ölesiye mutsuz�
İşte ben böyle bir damla Güneş ışığına hasret,
Öylesine üşüyorken gönlümün *******inin ayazında.
Sen indin gökyüzünden Melek;
Ummadığım bir mekânda, ummadığım bir zamanda�
Güneş doğdu gözlerinden karanlık yüreğime;
İlk defa�
Belki de hayatımda son defa�

Şimdi sana Melek;
Tut ellerimi sımsıkı desem; tutmazsın ki�
Bak gözlerime, yak kalbimi desem;
Bakmazsın ki�

Ya sarıl boynuma desem;
Hayatımda ilk defa kendimi güvende hissetsem,
Sarılmazsın ki�
Beni sev desem;
Senin gibi bir güzellik
Beni sevemez ki� Değil mi?

Bir gülüşünle hayat bulan,
Hüznünle dünyası kararan�
Ben�

UZAKTAN SEVDİM SENİ,
ULAŞILMAZ ZİRVELERDEKİ BİR KARDELENİ
KOKLAMANIN İMKÂNSIZLIĞINDA...