Aç Çocuk
Anneciğim üşüyorum...
Yağmur içime yağıyor
Kapat şu pencereyi.
Karnımda çok ayaklı bir hayvan
Kemiriyor kemiğimi etimi
Yavaş, yavaş...
Ne pişmez şeymiş, şu ateşteki aş.
Gel anne gel bak
Dışarda ben kadar bir çocuk.
Ne güzel paltosu var,
Ayağında cici papuçları
Değil çıplak.
Anne!
Benim paltom, ayakkabım
Ne zaman olacak?
Anne beni duydun değil mi
Anne! anne! bir şey, birşey var içimde
Parçalıyor midemi.
Anne acıktım!
İnan ki yiyeceğim onu da
Doyursa beni
Şu kara bahtım
Afrika'da çocuklar açlıktan
ölüyormuş televizyonda gördüm
Bu şiiri yazdım.
Ankara - 1986
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim
|