sen giderken o artık yok koydum adını...
ve ilk kez dalmadım güneşe inat batıdan doğan gözlerine.
sen giderken ağlamadım...
hiç pişmanlık duyup dayamadım şakağıma.
parmaklarıma kokusu sinen sigara tadı dudaklarını özlemedim.
ardından bakmadım...
ve yokluğunda kaybolmadım.
o beyaz,o akşam kokulu tenine susamadım ilk defa.
sen giderken kahrolmadım.
ne geceye gebe kaldım,ne güneşe muhtaç.
esmedi saçların ufukta akşam üzeri,
ve hiçbir gece yağmadı yaşların.
şimdi bulutlardaki "seni seviyorum"larında yok,
ayı gölgeleyen tebessümlerinde.
diyorum ya,
o artık yok koydum adını...
sen giderken ben kalmadım.