Artık Ağlamak Yok
Gecenin bir yarısı kuytu sokaklarda
Bir apartmanın hemen kapısında
Soğuktan kaçan ve sevsi sıcaklığını kendi kollarında arayan küçük bir çocuk misali geçti ömrüm.
Ürkek bakışlarımın tek nedeni korkularımı dindirecek şefkat dolu bir el bulamayışımdır.
Öyle günlerim olduki anneme özlemimi dindirmek için hülyalarda annemi düşlediğim.
Ağlamamayada söz verdim zamanın birinde başka diyarlarda ki birilerine lakin söz verdiğimiz bizi sevda kurşunu ile tam sinemizin üzerinden vurdu.
Şimdi ise bir çocuk misali karanlık sokakların arasında kokularımı yenmek için uğraşıyorum.
Sen merak etme anne oğlun güçlü olacak.
Tüm dünya duysun bu Türk oğlunu bir daha kimse ağlatamayacak.
|