Elmas
Çıkıp seni aradım caddelerde
En kuytu sokaklara bile girdim
Sahile indim sonra
Dalgalar yüzüme vurdu sensizliği
Utandım, utandım, utandım işte sensizlikten..
Biliyorum şimdi sen benden çok uzaklardasın
Özlemin körükleniyor içimde
Ben güneyin sahillerinde
Her akşam can veriyorum şu Mersin’de
Şu sahil şehrinde, bu zindan kentte
Bir tek sana tutunarak yaşıyorum sadece,
Sen şimdi yaban ellerde ne edersin ki
Çağırsam yanıma gelir misin?
Ölüm günü habersiz alırlarken ruhumu
Sen de bunu duyunca
Bana kavuşmak için Yaradan’a dua eder misin?
Şimdi vakit gece
Saatim 02:00 göstermekte
Elimde bir bardak demli çayı
Yudumluyorum hafiften,
Uykusuzluğum ondan değil bilesin, senden..
Dalıp gitmişim
Sensizliğin hükmünü bozmaya ahdetmişim,
Şu uykusuzluğa alıştım
Bir tek yokluğuna alışamadım senin,
Derler ya hani
Zaman alışmayı öğretir ama, unutmayı asla..
Ben alışamamışım ki zaten kaç zamandır
Hep derim tarihler bir ben de yanılır hep
Ben bütün kaidelerin genel istisnasıyım..
Ben güneşin oğluyum
Cam şişelerini değil
Elması seviyorum,
Karanlığa değil
Gündüze vurgunum..
Kendimi sana arzediyorum
Elmas seni seviyorum
Alışkanlığımsın,
Gelirsen eğer
Beni, seni beklerken göreceksin…
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|