Ay Işığındaki Türkü
Yılların yorgunu kerpiç evin tahta kapısı
İnleyerek açtı ağzını.
Genç adam mırıldanarak koyulmuştu yola
Islık çalan rüzgar bile O’nu fazla etkilemiyordu.
Sabit bakışlar, dik omuzlar
Onun boyun eğmeyeceğini gösterir gibiydi
Rüzgarla dans eden ağaçlar O’na
Sevgiliye ne kadar hasret kaldığını hatırlattı.
Başladı ay ışığında umutsuzlukla türküsüne.
Nağmeler gökyüzünde çınlayıp ararken eşlerini
O’da arıyordu hasretini İstemeye istemeye,
Belki diyordu belki de..
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|