Ulukışla’da Hayat
Tanrım!
Ne kötü şey şu kıskançlık
Kıskanıyorum Onu leş kargalarından
Gözlerimden tenimden,
Kıskanıyorum Onu her yerimden.
İçimi kemiriyor çoğu zaman,
boğazıma düğümleniyor,
seni seviyorum diyemiyorum.
Korkuyorum.
Ürkek ceylan gibiyim bugün.
Mutsuz,tedirgin,her an ölüm korkusu.
Sen bilirmisin sabah ayazında
Burnun,kulakların donmuşken özlem çekmeyi?
Sen bilirmisin zorluklarla tek başına
Mücadele etmek ne zordur.
Sen bilirmisin taparcasına sevdiğin insanın
Seni istememesi nasıldır?
Elbetteki bilmezsin,bilemezsin,
Sabah doğan her güneşin,
Sırtıma nasıl bir yük yüklediğini.
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|