Düştü Gamzeli Bisikletim 'Derya Arbaş'a
esen rüzgâra es dedim. dinlemedi kimse
esmeyene ses oldum. yürüdüm sessizce
çam ağaçları sarı kıvırcık dudakları
ali kaşlı sığırtmaçları ebemkuşakları
anlamadılar. anlamıyorlar
sabahtılar
yol kenarındaki gül
gül kenarındaki aşk
incecik toplandılar
durmadan soruyordum. dedim ki; yeniden doğdum
hep aynı kumruydum aynı yuvadaki
bir türlü anlatamadım. dur dedim
ana tanrıça ebemkuşağına
ama su. ama ateş. ama toprak
ama ömrüm. gamzeli bisikletim
devrildi.
üzgünüm. düştünüz. pembeydiniz
halelerle uçuşuyordunuz. suçtunuz
elimden geleni yaptım. durmadım. su taşıdım
su taşıdım. parmaklarımdan akan kana bakmadım
görmedim. kimse şimdi dur demedi. ölüler gördüm
melektiler. kalplerinde büyülerle büyüdüm.
|