Anladım
Bilir misin ufuk dedikleri şeyin ucunda hiçbir şey olmayan bomboş bir hayal olduğunu
Sever misin yinede,kanar mısın bile bile
Ben kandım.
En erken ben geç kalırdım
Son aşkı kaçıranlar arasından.
Peşinden koşsam aptal
Ucundan tutsam kara sevda
Ve dokunsam ağlayacak kadar platonik bir sarhoştum.
Yalnızlığımın tek tanığıydı seyyar satıcılardaki kitaplar.
Hep ön sözlerinde âşık olurum bilinmez bir aşka
Tanıdığım gözlerde yabancılaştıkça
Kendi kalabalıklarından çıkıp
Başkalarının yalnızlığını rahatsız eden
Tüketmeyi icad etmiş tembel bir şarkı,
Yeni sevdalarımın hayalini kuruttu.
Yinede sevdayla başlardım her yeni güne
Gözlerimde gelincik, ağzımda kırlangıç
Kucağımda ay ışığı yetiştirip,
Bahçesinde melek büyüten cennetimin
Doğmamış güneşine vurulurdum...
Şimdi, Kim o demeden özlemlerimin kapısını açıp
Yanlış aşklara yeltenen zavallı bir kalbin esiri olduğumdan beri,
Sahte bedenlere girip müebbet cezası yemiş ruhlar kadar özgürlüğe muhtacım.
Ve anladım ki,
Hangi mutluluğa çeyrek kalsa saatler
Yine oraya toplanacak bütün menfaatler.
|