Ölüp cehenneme giden bir adam hakkındadır bu öykü. Şeytan bu adamı
nefis
yemek kokuları gelen bir odaya götürür. Odanın ortasında büyük bir
tencere
ve çevresinde oturan insanlar vardır. Bu çok zayıf, bir deri bir kemik
kalmış insanlar acıyla inlemektedir. Cehenneme yeni gelen bu adam
tencerenin
çevresindeki insanların ellerinde kepçeye benzer, uzun saplı kaşıklar
görür.
Kaşıklar ellerine bağlıdır. Kaşığı tencereye daldırabilmekte ama hiçbir
şey
yiyememektedirler. Çünkü kaşıkların sapı o kadar uzundur ki,
ellerindeki
kaşıkları bir türlü ağızlarına götürememektedirler...
Lütfen der adam 'bana bir de cenneti gösterir misin?
Elbette der şeytan; ''Sonsuzlukta birkaç dakikanın ne önemi var'' der
ve onu
cennete götürür.
Adam cennete girince hem çok şaşırır hem de kafası karışır. Gördüğü
manzaranın cehennemdekinden hiçbir farkı yoktur. Yalnızca insanlar
mutlu ve
sağlıklıdır, kahkahalarla gülmektedirler.
''Anlayamadım der. Herşey aynı, herkesin ellerine bağlı uzun saplı
kaşıklar
var ve hepsi de bir tencerenin çevresinde oturuyorlar. Farklı olan
nedir?
Neden burası cennet ''Şeytan adamın sorusunu yanıtlamaz.tam çıkarken,
adam
başını bir kez daha çevirir ve olan biteni anlar. Herkes ellerindeki
uzun
saplı kaşıklarla birbirlerini beslemektedir.....!
Sonuç olarak, ''Hepimiz bir bütünün parçasıyız ve hepimizin bir
başkasına
gereksinimi var..! Hepimiz birbirimizin tek kanatlı meleğiyiz.
Uçabilmemiz
için kucaklaşmamız gerekir''