Günbatımı
Serin bir yel eser penceremden,
Uyandırır beni hayaller âleminden,
El eder, Körfez’den uzaklaşan gemiden biri,
Kaybetmeyince bulamazsın der, sevdiklerini…
Giden, uzaklaşan gemi değildi sahilden.
Sevenler, sevilenler gözyaşına boğulurdu ağlamaktan.
Giden sevgiliydi, giden ömürdü, giden her şeydi.
Başka çare yoktu artık yürek dağlamaktan…
Her bitiş, taze bir başlangıçtır dese de şâir,
Yürek bu, silemez gidenden ne varsa geçmişe dâir…
Günbatımı dalar gözler uzaklara, biter her şey,
Çeviremez yolundan sevenleri, çeviremez hiçbir şey…
Gün batarken bitmişti hayallerim, umutlarım…
Sevgilim, bir tanem, her şeyim gün batarken gitmişti…
3 Temmuz 2006, Burhaniye
Mehmet Bicik
__________________
'' Efsaneler Olmez , Shekil Degistirir ''
|