Kanayan Yara..
Merhaba yüreğimin kırık yarısı,
Yine söz geçiremedim
Kanayan şu yarama,
Dur,
Bırak,
Bırak çek git diyemedim işte.
Diyemedim deli gönlüme...
Solmaya yüz tuttu aldığım tüm güller,
Bir şu kanayan yaram kaldı ruhumda,
Bir de sensiz sabahladığım tozlu kaldırımlar...
Şimdi ne sen varsın,
Nede her zaman sırtımı dayadığım
Tozlu kaldırımlarım...
Yine mavi ayazların orta yerinde;
Yapayalnız, çaresiz kaldım...
Gözlerim de sustu
Haykırmıyor artık gidenlerin ardından...
Gidiyorum buralardan,
Bu sefer bende bilmiyorum pusulamı...
Hıçkırıklarla dolu gitarım,
Bir ben,
Birde kanayan şu yaramla
Gidiyorum meçhule.
Kim karşılar,
Kim ağırlar bilmiyorum.
Ama gidiyorum işte...
Yaram durmaz yine kanar.
Belki yine zaptedemem deli gönlümü,
Yook!...
Artık yazmaz ellerim...
Ağaç yapraklarında yüreğim artık,
Günü gelince solar gider usulca...
Gök yüzünde gözlerim artık,
Her yerde, her zaman görür seni...
Güvercin yüreğinde dillerim çaresiz,
Susar gider...
Söylenecek tek cümle kaldı yürek satırımda.
Ne güle güle derim,
Ne de hoşça kal...
Bir cümle sadece...
.........................................
Kaybolur çığlıkların asrında.
Ne sen duyarsın,
Ne de alem...
|