Şİİrler Devam....
Senin yokluğunda
Dicle’de dalgalar ağıt yakar
Yüreğimin derisi yüzülür
Uyuz ******* uzadıkça uzar
Amed’in sessizliği, senin yokluğun
Issızlığın dayanılmaz sınıra yaklaştığında
Ve gecenin ufkunda
Senin ayak seslerinin olmayışındandır
Dalgalar ağıt yakar Dicle’de
Gecem kurşun gibi ağır
Ayrılık çöker yüreğime
Issızlığın dikeni kanatır
Düşündükçe çocukluğumu.
Her dem vuruldum zamana
Ey kimliği okunmayan gece
Bu kentin labirentlerinde
Kaç kişi var?
Benim gibi kimliksiz ve de sensiz
Kahır acı ve hasretlik
Çiftleşir yüreğimde
Düşlerin bekçisi surlu kentimde
Geceye esir olur yüreğim
Savunmasız ceylan yavrusudur
Durmadan vurulur bu yürek
Yangın olur düşlerim
Sensiz aç ve çırılçıplak
Ciğerlerim hasret çeker yokluğunda
Dicle’de dalgalar ağıt yakar
Bir avcı vurur gülüşlerimi
Turnamdan haber gelmez
Kanatlarım kırık
Kan revan içindeyim
Bel vermem zamana
Örselenir yüreğim, düşlerim kırılır
Dicle ağlar, ağlar kudurur
Sahipsizliğime, yalnızlığıma
Dalgalar ağıt yakar
İsa Tekin
15.07.2007
ŞAİRİN DİLİNDEN ŞİİRİN HİKAYESİ
Dicle Nehri Tarih boyunca hep acılara tanıklık
etmiştir.akışında ve sesinde hep dalgalar bu
coğrafya insanının acılarına tercüman olup
ağıt yakmıştır.39 medeniyet görmüş.eski adı
TİGRİS dir.çok canlar almış.Mezopotamya’nın
atardamarıdır.toprağa hayat ve can
vermiştir.biz acılarımızı hep Dicle’ye salarız
bir daha geri gelmesin diye.bu şiirimde de
ıssızlığımı ve acılarımı Dicle’ye
salıyorum.umutlu ve güzel yarınlar geri gelsin
diye…
|