Müdüre Hanım
			 
			 
			
		
		
		
		Toprağa doğmuş, işlemiş toprağı 
Toplamış,deneyi, kuru yaprağı 
Ekmeğini çıkarmış bir zaman 
Dul kalmış tam otuz üçünde 
Kucağında biri altı aylık  
Bir doksanlık karı, beş yetim 
Beslemeyen toprak, akan çorak dam 
Her gün yediği acı..Çekerken gam  
Umut, ikinci kez büyük şehir Ankara 
Yardımlarla kurdu bir dam varoşlara 
Geçim zor, imkan yok,para elde değil 
Namus! beklerken bin bela oldu kızlar 
Kader bu ..kurutulmak elde değil 
Kış ortası, şiddetli ayaz 
Damını başına yıktılar, gelmez ki şu yaz 
İlkbahar kış oldu, yazı sonbahar 
Geçim zor, görmeyecek mi ki ilk bahar 
Tek tesellisi idi küçük bahçesi, balkonu 
Oyaladı yıldızlar bir süre onu 
Birkaç kutu bin bir çiçek,  
Naylon leğende sebze yetiştirecek 
Uğraşısı, tesellisi baktığı iki torunu 
Şaka diye koydum Kreş müdiresi adını 
Bilmeyenler gerçek müdür sandı kadını 
Ankara doyurmaz, kendi doyamaz oldu 
Ümitlerin bittiğinde yeni bir güneş doğdu 
Bir akşam yükünü sırtladı Müdire hanım 
Göz yaşları içinde yeni bir hayale .. 
Gözü arkada, gitti uzaklara ..  
Diktiği birkaç ağaç, çektiği acı hatıralar  
Geriye kaldı; bir kaç kutu reyhan, yadigar. 
		
	
		
		
		
		
			
				__________________ 
				Buraya Kadarmış ..  
			 
		
		
		
		
	
	 |