Kafkas Destani
KAFKAS DESTANI
Ey necip milletimin son Kürşat’ları
Geniş bozkırlar senin güneşe sür atları
Toprak kadar güçlüsün semalar kadar özgür
Esaret tanımazsın ecdadın yaşamış hür
Gazan mübarek olsun bu mührü vur çağlara
Vakit şahâdet vakti çıkmak vakti dağlara
Kartalların yuvası hey Kafkasya Kafkasya!
Bu Türkün Şahlanışı dinlesin duysun Asya
Kürşat’ımın narası Kafkaslara düştü bak
Zafer muştularıyla sökecek bir gün şafak
Kafkas yamaçlarına yıldızlar dökülüyor
Asrın dişlilerinin dişleri sökülüyor
Türkistan’ın yüreği şimdi sende atıyor
Sanki sema delinmiş şimşekler boşaltıyor
Gazilerin göğsünde yok oluyor her şimşek
Son damla kan bitmeden bu kıyam bitmeyecek
Füzeler döver göğü sesler örer boşluğu
Taşlar birer cengaver dağlar Çeçen başbuğu
Neden yamaçlar puslu bu ne dert bu ne keder
Bayrak düşsün mü yere sonra Şeyh Şamil ne der
Vadilerinde çınlar bir çeçenin nidası
Beriden bir şehadet göğe yükseltir yası
Bir bebeğin elleri sarılırken silaha
Bir annenin feryadı ulaşmakta Allah’a
Kimisi kolsuz gazi kimisi Başsız şehit
Bir vuslatı yaşıyor şimdi seninle tevhit
Bulutlar kurşun yüklü Sular bile başka renk
Bedir’den bir sahnedir Kafkas dağlarında cenk
Türk elleri görür de asrın son kıyamını
Yurdum Doğu Türkistan senden alır ilhamını
Ne büyüksün Kafkasya davandan caymıyorsun
Moskofa yurt olmayı özgürlük saymıyorsun
Dünyalar var oldukça sende var olacaksın
Ya şerefli istiklal ya kanla dolacaksın
Nice ulvi ki davan istiklal istiyorsun
Söyle tarih yazarken seni kimlerden sorsun
Tarih sayfalarına seni nasıl yazacak
Okyanuslar mürekkep olursa yazar ancak
Hey Kafkasya Kafkasya, kartalların yuvası
Bu Türkün şahlanışı Peygamberin Davası
Güneşi sunsam sana bu senindir al desem
Sen ki daha ulvisin senindir hilal desem
Destanını Ben yazsam Hilalin ışığına
Kıyamın ilham olur istiklal aşığına
Kartalca vur pençeni çağın kundaklarına
Sana yetmez semalar, sersem ayaklarına
Senin her karışını firdevse etsem mekan
Ru-yi zemin kahrolur bağrında sen olmadan
Yeryüzü görmedi hiç cihadına denk cihat
Bahşedilse az gelir bu cihada mevcudat
İstiklal sancısıyla sarsılıyor şafaklar
Tüm dünya böyle bilsin Türk yurdu bu topraklar
Kafkaslar büklüm büklüm eğiliyor secdeye
Şehadetler tekbirler götürüyor müjdeye
Asya’nın kalbi durur hap bu müjdeyi bekler
Alperenler Bozkurtlar derler Allahüekber
Bayrak yükselir göğe Kafkasların burcundan
İstiklal içer toprak Şehidin avuncundan
|