denize bakıyorum
hırçın
hırçın mı hırçın!
insanlara bakıyorum!
kendi hallerinde,
aşıklara bakıyorum,
başka alemlerde!
ben;
kendi halimde,
acılarımla,baş başa
sevgilimden değil,
valla değil
yalnızlıktan,yıkamadığım
duvarlardan,
öylesine sevgim var ki?
yüreğimin içine
sığmıyor!
bu beni bile eziyor!
sevdiceğim yok oluyor?
0nun sevgisi küçücük,
kendine göre,
var
sevgisi!
o kadar sevmemek lazım,
yüreğini okyanus kadar vermemek lazım,
ama
o lanet olası yüreğine hakim
olamıyorsun,
sevginle alemi almak istiyorsun
sevgilinin ayaklarına sermek
istercesine,
ama,
sevdiğin seni okadar sevemiyor,
seni
kendi dünyasında,
küçücük dünyasın da seviyor seni,
farkında değilim,
ezildiğini,farkında değilim
beni bu kadar kendince sevdiğini
hiç farkında değildim?
bu kadar yok olup gideceğini!
birtanem,
canım,
diyemedim ağız tadıyla,
sarılıp saçını okşayamadım,
gönlümce,
tenini koklayamadım,
yüreğimle,
seni sen
kadar sevmek mi?
yapamam ki!
yüreğimi aldatamam ki?
yalan söyliyemem ki?
"seni seviyorum"
deyince,
bende eziliyorum,
kendi sevgimin altında,
işte
yıkamıyorum,
bu lanet olası duvarları..
|