Kuru Bir Ağacın Gölgesiydi...
KURU BİR AĞACIN GÖLGESİYDİ
SAÇLARIMI SALDIĞIM GÖĞSÜN
İçimde Bir Yara Var
Olmaz Sanmıştım
Nedense
Hep
Tek
Mavi Gözlerin
Gelir Aklıma
Yaraladın Beni
İnce Yerimden
Bitmeliydi
Kuru Bir Ağacın Gölgesiydi
Saçlarımı Saldığım Göğsün......
Ben
Gözlerine Hayat Veren
Sen
Olmalıydın
Düşlerimde
Ençok
Cesur Bakışlarımı
Severdin
Sözlerimde Cesursa
Üzülme Yarim
Ellerin
Eskisi Gibi
Tutmuyordu
Ellerimi
Sen
Savruk Yaprak Gibi
Dağıldın Memlekete
Hatta
Ölüme Uçtun
Ben Ölümüne Dayanamam
Yarim
Üzülsemde Bitmeliydi
Ne Olur
Gözlerini Al Düşlerimden
Dalgındı Bakışların
Kendinle Hesaplaşırken
Ben Hep Çay Molasındaydım
Üstelik Suskundun
Ben Senin
Kuşlar Gibi Muhabbetine Alıştım
Beklentisiz
Kedi Yavrusu Gibi
Uyudum Göğsünde
Ben Kolaydım Aslında
Anlamadın
Bitirişimde Kolay Oldu
Anladın
Fırtına Gibi
Girdin Hayatıma
Çıkışın Sessizdi
Sen Işıltılıyken
İçin Savunmasız Ve Yanlızdı
Hakkında Duyduklarıma
Yalan Dedim
Yalanda Yaşamışım Meğer
Hırpaladın
Almak İsterken
Oysa Ben
Güneşe Yeni Uyanmıştım
Neyse Yarim
Kandırmışım Kendimi
Kandıramayacak Kadar
Sevmişim Kendimi
Bilmiyorum
Hangi Rüzgarda Savrulduğunu
Seni Seviyorum Desemde
Dönme Artık
Zaman Zaman
Rüzgarını Yolla
Kokuna Çok Alıştım......
Hülya Koçulu
TEMMUZ. 2007
ERYAMAN
__________________
Buraya Kadarmış ..
|