Dokunsam Yalnızlık
Bir kedi oluyor koynumda
Dokunsam mırıl mırıl yalnızlık
Dokunmasam safi ben
Yaban sızılar böğrümde
Kırış kırış alnım
Bozbulanık benzim
Bir hüznü yediyorum şimdi
Örselenmemiş sözler bırakarak
Hohlanmış aynalar puslanmış şarkılar
Yamanmış sevgiler bırakarak
Yoğulmuş bakışlar ardımda.
Gidiyorum
Başımda ütüsüz bir mendil, dört ucu düğüm
Ufkumda döngün kuşlar kaskara kanatlı
Akşamsefalarına bıraktım da geldim
Ben bütün renklerimi
Nasıl taşarsa sudan renkli taşlar
Öylece taşarak bu şehirden
Bu dünyadan, kendi yüzüme
Çoğalarak günbegün eksilmeyen çölüme
Ölümü çığırdım da geldim ben buraya
Ayrılığı tastamam ezberledim de
Bilmem ki nereye giderim
İki kez geçerek aynı yerden
Hangi göğün altına buradan
Biliyorum kalmayacak
Bir rüzgâr esse küllerim.
|