Duymasın
Sessizce uzanıverir,
ufuklara doğru umudum.
Sessizce
duygularımı çökertircesine
gider uzaklara
bilmediğim,
tanımadıgım,
bir ormanda,
hiç bulunmayan bir meyve misali
yitirdim kendimi orada
duygularımın esiri ettin bir kere.
O dalları koparılmış sevgilerin
esiri ettin
sevinçle birleşen gözyaşlarımın hepsini.
Umudunu yitirmiş
çaresiz duygularda
koparılmaya hazır
duygulara baglanmış
bir gül misali;
kime versem almıyor
kabullenmiyor beni
umudumu yitirmişim bir kere
gülü olmayan
insanların koynunda…
|