Elveda
Dur ! Geçme, oku. Bu da benim öyküm:
Sevmedi kimse, yaşayan ölüyüm.
Edalı, hoştu inan yürüyüşüm,
Etrafım sömürdü, bozuldu büyüm.
Son posta belalımın adı: Ölüm.
Haber yollamış, tez hazırlan gülüm.
Yok tek sevenim, bu artık son sözüm:
Elveda ! Gidiyorum artık gözüm.
Dikilmedi ne fidan, ne de kavak.
Tozlu , dumanlı, virane ve çorak.
Genç yaşta düştü saçlarıma bu ak,
Tazeydim kandım, sardı beni batak.
Anarken o maziyi sokak sokak,
Bulamadım tek bir dam sığınacak.
Kaybolan saflığımı arayacak,
Senden gayri bir dost yok, sıcak toprak.
|