Geceden Kalan Uyanıyor İstanbul,
Bir sis perdesi altında
Gün doğuyor yavaş, yavaş
Kimine göre ışıltılı
Kimine göre ışıksız
Kimine eğlenceli, kimine hüzünlü
Sıcak geceden, soğuk geceden
Tok uykudan, aç uykudan
Uyanıyor İstanbul…
Güneş cömert,
Herkese eşit sunuyor
Işığını, sıcaklığını,
Mutluya, mutsuza
Umutluya, umutsuza
Tok yatana, aç yatana
Ekmek peşinde koşana
Hırlıya, hırsıza
Herkese yetiyor
Müthiş adalet,
Tanrı’nın adaleti…
Uyanıyor koca şehir,
Kimine hoş, kimine boş
Uyusa boş, uyansa boş…
Bir yandan da,
Sobaalarında kuruu da meşe, ya-nı-yor efemm…
|