Seninle
Caddelerin en kalabalık anlarını yaşadığı bir saat de karşılaşacağız senle yine.
Hani o, her zaman geçtiğimiz “Kuş uçmazlar kervan geçmezler” misali olan, o tenha sokağımızda. Delice kıskanıp gözlerden kaçırdığım ve doyamadığım senle yalnızlığın, ayrılmadan yaşanan son perdelerinde. Gözlerine takılıp kalacağım yine eskisi gibi... Biliyorum alev alev yakacaklar yine beni. Kalbim seni ilk tanıdığım günkü gibi çarpacak tüylerim diken diken olacak ürpereceğim. Beynime bir ateş yükselecek, nefesim kesilecek yine ve belki de öleceğim....
Sonra ellerini hatırlayacağım. Bir zamanlar öpmeye doyamadığım kaybetmekten korkup da bırakamadığım ellerini.. Üzüleceğim kahrolacağım seni tekrar gördüğüme belki de. Hele ellerinde gördüğüm o yabancıdan sonra... Ölmek isteyeceğim, seni tanıdığım güne lanetler okuyacağım bilmem kaç kere. Ama hiç bir şey seni bana geri getirmeyecek biliyorum. Ellerini tutamayacağım, gözlerine doyasıya bakamayacağım ve dünyayı unutamayacağım seninle bir daha....
Bir zaman sonra bir haber alacağım senden, evleneceksin o hiç tanımadığın yabancıyla. Seni benim kadar sevmeyecek, uğrunda hayata, ölüme boş veremeyecek bir yabancıyla.. Bir kez daha yıkacaksın hayatımı ve dünyamı. Acımasızca öldüreceksin, son bir hançer daha saplanacak kalbime belki de o güzel ellerinden.
|