Seyr-ü sefadayım gözlerinden çalınmış mavi bir gökyüzünün altında
İstanbul’u.
Mekan aynı mekan, aylar sonra ilk kez gitmeye cesaret edebildiğim.
Elimde yine bir kadeh yakut,
Boğazımdan geçen her yudum, yeni bir cümle sana dair.
Yoksun diye isyanım dalgalar arasından göz kırpan kız kulesine.
Hatırlar mısın ekimin son günleriydi.
Sonbahar hüzünlü şekilde boynunu bükmüş kışa bırakıyordu yerini.
Havada ılık meltem, dolunayın parlaklığıyla süslediği yıldızlı gece ve
kaygılı
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|