[KaRamBoL™]

Söylenemeyen Bir Söz

Söylenemeyen bir söz olmaktı hayatım
Sahibinin ağzından dökülemeyen
Ama yine de onun kalbinden sökülemeyen bir söz.
Bazen akla gelip “ah” çektiren
Sahibinin bir anlık cesaretini bir ömür bekleyen
Neler olacağını bilmeyip gizemi içinde saklayan.

Söylenemeyen bir söz olmaktı hayatım
Sahibimin içinde kuruyup solmaktı
Her an farklı hayallere dalmaktı
Kimsenin duyamayacağı,ebedi bir sessizlikte kalmaktı.

Gözlere anlatırdım derdimi
Ben olmaya çalışır,üzerlerdi kendilerini
Gözler anlatırdı ama söyleyemezdi.
Onlardan akan yaşlarla yıkandım,
Ben,ben olmaktan bıkardım,
“Buradan hiçbir zaman ayrılamayacaksın” diyen gözlere kulaklarımı tıkardım.

Bilirdim bir gün yağmurlarda ıslanan toprak gibi akıp gideceğimi
Etrafımdaki bulutlardan anladım,vakit geldi.
Buralarda rüzgar değil,umut eserdi.
Söylenemeyen sözler gittikten sonra fırtına biterdi.
Yeni söylenemeyenler bekleyen,ürkek bir güneş açardı.
Kimse bilemezdi bu iklimin nasıl gideceğini

Söylenemeyen bir söz olmaktı hayatım,
En sonunda sahibinin ağzından bin bir tereddütle çıkan.
Ve uçmaktı ömrünün sonunda,
Var olmamın nedeni olan o kızın tebessümüne…