Karanfil *******ine hasret bir bahar türküsü dilimde, Ciğerlerime kadar akarsularla dolmuşum, aslında ben hiç bir şey(in)mişim...” Eskidendi ; Aşklar... Şimdi vakti geldi her şeyin ; Dilimde acı bir kahvenin köpüğü, içerisinde şekersiz kalmış tatlandırıcı . Ve Morgda asılı kalmış bir gölge gibi , soğuk kalksın cesetsiz cenazem... Bırak (b)izsiz kalsın bu aşkın nüshası da , Sen üzülme ! Kırılan düşlerim çoktan dipsiz kuyulardan çıktı... Telef olmuşum ; yağmur düşlerinde ısınırken, yoğrulmuşum nefti bulutların susuzluğunda... Bırak (b)ensiz kalsın bu kozmosun kıyameti... Emre Onbey