Anla Ve Ağla Beni
Anla Ve Ağla Beni
Ay gecenin koynunda uyurken üşürdüm.
üşüdükce sarıldım yokluğuna.
ışıktan titrerdi yazgımın kimsesizligi,
ölümcül bir ürperiş yanıp sönerken tenimde.
şimdi gökyüzünün
dilime dökülen tenhalığında.
gözümün elleri uzanıyor kör yalnızlığa.
sağır yıldızlar geceyi yarılıyor durmadan içimde.
güneşi tutuyorum eteklerinden sıcak sarısına.
yalnızlığı yalnız kalmayı konuşuyoruz uzun uzun.
yanık ve buruk bir ezgi gibi yüreğimde oturuşunu,
kirpiğimde kelepce yüzümde sonsuzluk ovası oluşunu.
saçlarında ateşten *******e sığınırım caresiz.
yangının değdiği yerdir oysa cehennem.
duvarlarım yıkılıyor, kalbimin duvarları. ah sen.
tutunduğum güneşin eteklerinde. aklım düşüyor bazen güpegündüze.
yalnızlıkla öpüşen ıssız ormanlar kaybolurken içimde,
elleri yüzünde bir adam resmi düşüyor ayak uçlarıma.
gölgemi sabahlara dökerken, ırmaklar içiyorum ellerinden.
gözlerinde yaşattığım irili ufaklı güvercinlerin,
ıslak ve titrek sesinde hüzne yatıyorum her gece.
içimde bir adam yarasından hüzünler boğuyor soluğumu.
durup durup güneşi tutuyorum eteklerinden.
incindim belki, daha çok hüzünlü bir ağrı benimkisi.
ah! yüreğime düşen ömür kuşum.
ah! günebakan çiçeğim.
ah! sevda pınarım.
kışı yaşarken üşüyorum hayata.
uzak merhabalara söz yetişmiyor.
içime haykırıyor sarı sızım.
anla. ve ağla beni,
bir ömürdür yanlızlığım....
Emel Can
|