Gözlerimi diktim tavana,
Gökyüzü duvarı deliyordu,
Bir an saat çaldı,
Sessizliğin sonuydu belkide...
Heryerden bir ses geliyordu,
Aklımı kaybetmiş olmalıydım.
Vücüdum konuşuyor,beynim kusuyordu...
Sarmaşık gibi bedenime sarılan eller,
Yapışıp kalan anılardı benim hapsim.
Yıkanmak istıyordu ruhum ama
Gittikçe karanliğa gömülüyordu.
İşte ozaman suratımdaki nehirlerden vazgeçtim.
Çünkü;elimdeki bir avuç sevgiyi de akan nehre kaptıramazdım...
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|