Nasıl bir çiçek koparılıyorsa dalından
Beni de öyle kopardılar insanlığımdan
Mahkum ettiler beni kendi dünyama
Görüş günüm yok mecburum ben böyle yaşamaya..
Vurdular arkamdan kırdılar kalbimi
Soldurdular ömrümün baharında ümitlerimi
Bir hayal dünyasının ortasında ümitlerim
Onlarda gerçekleşmez ki ne yaparım, ne ederim.
Hayatın merdiveninde karanlığa yol alırım
Kaybettim benliğimi gelmeyen mutluluğu ararım
Döküldüm, ezildim tıpkı bir yaprak gibi
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|