Kara İz Resimleri
Apostol'la Yüz Birinci Sayfa
1/:
Gözlerime sağılırken ışığın hüznü,
Bu günü yarınki geceye evirirken zaman,
Sen varsan karanlıklarla oynar yüreğim.
Geçip giden dağların arkasından gölgen ise,
Bil ki mirzam ışığın önünde kaçan sensin.
Yapılır ya bir tabloda kara kara iz resimleri,
Renkleri gözlerime düştü düşecek gibidir de,
'Ağlıyor musun? ' diye sorar ya gözler yaşına.
Oysa rüzgar çıktığında çöllere dökülen sarılık,
Bir prensten dinlediğimiz o kahırlı yazgıdır.
Yazgı ise dağlarda delirmiş deli küheylan,
Ulan...
Kara izli resimlerin ressamı,
Şiir neresinden fışkırır tuvalinin?
Sıratlarda at koşturan yüreğimin kibarı,
Hangi fırça ile,
Hangi keten levhalara suretlenir maharetli ellerce?
O eller ki,
Kimi zaman 'kirt kirt' ıstar dokur kar ile,
Ateşimi çağlara distrib eden kutupta,
Bazen de eli cebinde dolanır,
Ağzında 'allı gelin' türküsü ile,
Tezenelerin izlerine basarak.
***
Saltanatı elinin tersiyle,
Hazar denizine döken Efgan begi,
Neyi, kime, nerede ve ne zaman anlatırsın?
Her yerde herkes bulunmaz ki,
İki yüreği bir araya getirmenin zorluğu,
İşte şiirimizin teması değil mi?
Seni severim bilirsin.
Yüreğine ise sevdalarım üşüşür.
Ama kabul edilmez yazılan mektuplara sümkürmek,
Yanan deryaya tükürmek ya da.
Alır beni bir öfke kuşu...
Sana tüküren dudak, bana ummanda katre kalır.
Ahmet Yozgat
|