Oturun Güneş Seccadesi Üstüne
Apostol'la Yüz Doksan Birinci Sayfa Dibacesi
1/:
Sonra kadehime seni de dolduruyordum...
Şiir de iğdiş edilirmiş sanmazdım ama.
Vay be! ...
Çoğu yerlerde mesnevinin gözü seğirirmiş ol nedenden.
İğdiş edilince ışığı sönermiş hecelerin de.
Vay be! ...
Çömel ve bir süre daha düşün Allah aşkına...
Bilir misin bilmem be şahım?
Şiirdeki bu hale çok benzer Aryani dili.
O yabani çakır dikeni kastedilir türkülerin ayaklarında.
Oysa burada da her şey aynı ve Ademce yani,
Say ki iki iki daha dört eder.
Eski Kırık mızraklılar ordusuna verilen ad,
Da şiir gibi bir şeydir.
Beş artı altı, on bir hecenin bildirgesi,
Bilir her kasabanın ihtiyarları atalarının saklı bilgeliğini.
Şiir de eskidir, onlar da sonuçta.
Yıllanmışlardır bir beyin mahzeninde sayın ki.
Oturup bir güneş seccadesi üstüne,
Ağlayın ki yağmurlar size öykünsün,
Duyduğunuzda gizli bilgeliklerin ebcetini...
1a/:
Ve ey şiirsever ademoğulları...
Böyle bir hikayet benimkisi hepi topu.
Kes be şair!
Hele sus!
Ve dinle!
Şöyle bir rivayettir bizimkisi:
'Kereste kafalı Kimmerya süvarilerinin uğultusu değil mi bu işitilenler? ' diyordu az önce gelen. Meyhane geriliyordu. Evet onlar geliyordu. Herkes kendi ulusunun önde geleni sayılıyordu ya burada, ol nedenle planlar kuruluyordu bin bir çeşit. Bir kırmızı kanlı canlı adam: 'Soylu ailelerin başları kirlenmez mi? ' diye soruyordu Berlin kokusuyla. Yüksek Kurullar veriyordu bunun kararını da. Meyhanedeki gözetmenler doğrular gibi kafalarını sallıyorlardı. Canım sıkılıyordu çaresiz.
'Lan Barba' diyordum sinirime basarak,
'İkiletme de doldur.
Şıradan olsun itin ölümü,
Atın ölümü şeytan suyundan...'
Ahmet Yozgat
|