Kaf Dağının Kör Devi
1/:
Açılmış hayal evi,
Girmiş köse içeri,
Kaf dağının kör devi,
Çekilmiş geri geri.
2/:
Bir gün bu dev de korkar,
Şu aciz Keloğlan'dan,
Uzun uğraştan bıkar,
Kaçar gider kavgadan.
3/:
Kel başa şimşir tarak,
Gerekir gün gelende,
Masala tat katarak,
Tekerle sözü sen de...
123a/:
Bir varmış ise, bir de yokmuş sayılmış.
Tutunmuşlar çocuklar ankanın kanadına.
Kaf dağından aşağı kızak kaymışlar.
Ulaşmışlar masalların köşelerine...
Yaz köşesinde temmuz ayı duruyor,
Kış köşesinde ocak ayı soğuktan kuduruyormuş.
Orta yerde bizim Ali dayı oturuyormuş.
123b/:
Temmuz yakmış tandırını,
Ocak ayı yüklenmiş kamburunu.
Bu hâlleriyle Ali dayıya dünyayı dar etmişler.
Dayı dayanamamış,
Almış eline kırk delikli borusunu,
Meydana çıkarmış karısını.
Biri tıngır tıngır çalmış,
Öteki şıkır şıkır oynamış.
O sırada yakınlardan geçen dört köşe yıldızlar,
Dayanamamışlar bu hengameyi görünce.
Köşelerini büke büke,
Işıklarını döke döke,
Onlar da Ali dayının oyununa katılmışlar.
Bir curcuna ki sormayın gitsin.
Dostu patlatmış, düşmanı çatlatmış.
1d/:
Bizim masalcı dedemiz ne etsin?
O da bir köşede masalını anlatmış...
Biz de kestaneleri çatlatalım mı?
Ve mısırları patlatalım mı?
Kendi masalımızı anlatalım mı? ...
Ahmet Yozgat
|