Canlardaki Yıldızlar Yekpare Aşıktılar
1/:
Canlardan kazınan yıldızlar aşk gibi ürüyorlardı...
Halimizi sormayın şiir ve aşkın beyleri. O kıstakta bir sarmal galaksi tuzağındaydık. Sonumuzun yaklaştığını hissedebiliyorduk yasla. Bir perspektif kısıldığı meydanın içinde kendini boğuyordu. Zamanın ilk on üzeri otuz üç saniyesini bin yılda tüketiyorduk biz. Artık zamanın peşinde dilencilerdik. Yüreğimizde kor tandırlar oyuluyordu. Katılaşan kanımızda düşmanlar yürüyorlardı...
2/:
Canlardan kazınan yıldızlar aşk gibi ürüyorlardı...
Yol daralıyordu. Alanlar hiçti. Yazgımıza doldurduğumuz kazalar peşpeşeydiler. Sırası gelenlerle ellerimiz tanışıyordular. Kuşcağız canımızdan kazıdığımız yıldızlar yekpareydiler. Ama her saniye yeniden ürüyorlardı. Akşamlardan huruç eden kızıllıksa utançtı şafaklar için. Astronun yüzündeki aptallıktı tek sermayemiz bizim kurtlar sofrasında. Ve vahşi baryonlarla zifaflardaydık. Kervanlar yürüyor, takyonlar ürüyorlardı...
3/:
Canlardan kazınan yıldızlar aşk gibi ürüyorlardı...
Yüreğimizeydi kızıl kıyıcılığımız. Caydırıcılığımızsa miniminnacık... Kanlı tandırlara doldurduğumuz intiharlarımızdı zor zamanlarımızda. Dört bir yanımızda günah keçileri. Ve tolojinin sukunet elçileri... Her kız için bir yıldız doğuyordu kozmik anadan. Her oğlan için kıvamlı bir seyyare. Bu diyarda aşk pare pare... Özlem masif cevherdi. Şişen evrenin hududuna sakladığım menzilimizdi alnacımızda balkıyan. Ve ak çizgili kuasarlar bileklerimizin son ürünüydü. Aşk zamanını paylaşıyordu heyula korkunçluklar. Ve kozmogoniye akıtıyorduk gül suyunu dudağımızda damıyan. Sarhoştu... Bir tapınak halısı gibiydi evren. Şişiyordu habire. Terimizi bürünmüştük ya bir kere. Çaresiz devinecektik. Ve bir aşk ve ışk hanedeydik. İçeriye nev akdelikler ve prototipli planetler giriyorlardı...
4/:
Dedik ya ey ehli şiir...
Canlardan kazınan yıldızlar aşk gibi ürüyorlardı...
Ahmet Yozgat
|