Sibir Elinden Kar ve Aşk Geliyor
1/:
Sibir elinden kar ve kıyamet geliyordu...
Yani şiir gibiydi. Ve bir soyut vizyondaydı her şey. Ne kadar ışıklıydı girdiğimiz yer halbuki. Çiço'nun gözleri kamaşıyordu önce. Sonra alışıyordu Öklides felsefe devşirmeye. Biranın en sertine ve de sevi'ye. Birkaç adım daha atıyorduk hiç yurduna. Sonra duruyor gibi yapıyorduk aklımız sıra. Sibir gibi bir eldi alnacımızdaki. Sade kara buz. Biz öylece bakıyorduk.
2/:
Sibir elinden kar ve kıyamet geliyordu...
Ve yine kar ve kıyamet ve karanlık geliyordu üzerimize. Gözlerimize batıyordu bakışlarımız. Önümüz kıyametse, ardımız karanlıktı. İnadına ve yekpare. Ne kadar geniş bir salondu burası yahu? Ya da gerçekten geniş miydi? Ne diye böyle düşünüyorduk? O da flu bir aldatmacaydı ya. Neyse...
3/:
Sibir elinden kar ve kıyamet geliyordu...
Zamanın alt ucundan gelen vardı galiba. Yorgun bir postacıydı belki de beklediğimiz adem. Sanki Leyla'nın beli gittikçe genişliyordu aynalı kemer hacmince. Ve çevresindeki keskin aydınlık bılk bılk. Yumuşak bir degrasyonla doğuyordu güneş. Zifiri karanlığa ulaşıyordu ışın okları. Sonra mı? Son bu işte...
4/:
Dedik ya ey ehli şiir...
Sibir elinden kar ve kıyamet ve aşk geliyordu...
Ahmet Yozgat
|