İki Melek
Yavrularım birer melek,
Gül misali iki çiçek…
Yaktı bizi bile bile,
Âdemoğlu denen kelek…
Adam ama insan değil,
İnsanlık zor yalan değil,
Çilemizden mutlu olan,
Sırtındaki palan değil…
Yüreğimi dert paralar,
Giyindiğim hep karalar,
Ağlıyorsa iki melek,
İflah olmaz bu yaralar…
Kime kaldı mazlum ahı?
Çıkar bir gün yalan sahi…
Beşle yedi yaşlarında,
Nedir bunların günahı?
Kâhta’m sende doğmak suç mu?
Bu çileler sana borç mu?
İki yavrum el elinde,
Cantekin’ine, bunlar hiç mi?
Mahmut Cantekin
|