Umut
Kendimi bildiğimden beri
seni de bildim, anlıyorsun değil mi
içli dışlı olduk seninle
çalıştım, çabaladım bir ömür
elimden geldiğinden de fazla
en ağır bedelini de ödedim
düştüğüm de oldu arada bir
her seni gördüğümde ayağa kalktım
çünkü sen vardın, biryerlerde sır gibi
hoş, elimden tutmadın değil
buğüne kadar ezildimse
senin yüzünden
olsun, yüreğimdesin ya.
Ben, seni eskitmeden
buğüne kadar getirdim
iki elimi açıp ta yalvarmadım
ne kendim adına ne de başkasının,
demir kapıları zorladığım oldu ama
karanlıklarda avaz avaz bağırdığım da
pekala biliyorsun bunları
bildiğini varsayıyorum,
işte şimdi zamanı geldi
yazdan dönen baharın zamanı
gidiyorum, gözü kapalı
seni gördüm ya
emekleyip duruyordun hepten
haydi doğrul yerinden
doğrulda bizi uğurla...
hayatımızı karartan
bütün sonbaharların
kışların inadına kalk yerinden
kalk ta kendini göster
yazdan dönen baharlara...
(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)
Ercan Cengiz
|