Kurtarılmayı Beklerken
yakalarımız açıktı
ıslandığımız her bir a na
dalgalar dokunmaktan
korksalar bile
değersiz vücutlarımıza
denizde beklemiyordu aslında
bu fütursuz dayanıklılığımızı
ona karşı
bize karşı
her şeye karşı
karşı olmaklığımız
artık çekilmez
gergin bağladığımız halatlar
yorgun düştüler
kopmak üzereler
yaşamdan
tutabilelim diye
ucundan güneşi
ay bile görünmez oldu
saklandı,bulutların ardına
korkmuyoruz aslında
kaçıp gitmesinden birbir
yiyeceklerimizin
açta kalabiliriz
alışkınız susuzluğa
ama ne kadar
çırpındığımız yerler
uçsuz bucaksız bir kütle
biz içinde
bir tek küçük taş
içine batmadığımıza şükür
kurtarılmayı beklerken
Baykal Kaanalp
|