Benden korkulur mu?
'Senden korkulur mu? ' diyerek
kendi korkaklığını mı ortaya koyuyordun!
Saçma sapan sorular yönelterek
dalga geçer gibi davranışların da oluyordu!
Sende korkaklığa pek rastlamadım ama
farklı düşündüğümüz zamanlarda
başka şeyler de gelebiliyordu aklıma.
Sen her kıpırdanmadan korkan insanlardan
birisi değildin. Sen sahtekardın!
Geldiğim yerden emin,
olduğum kişiden memnundum.
Tam anlamıyla her şeyin
yolunda olması gerekmiyordu.
Bir takım şeylerin eksikliğini hissetmek
biraz mükemmeliyetçilikle anlatılabilirdi
sanırım.
Bana elimde olanlar yetmiyorsa eğer,
kapasitemi anlayamamamdan veya
daha fazlasını yapabileceğime
inanmıyor olmamdan kaynaklanabilirdi.
Eminim ki; tembel Pazar günlerinden
bana düşen payı alıyordum.
Diğer insanlar gibi!
Genellikle;
Güne istekli ve hatta gülümseyerek
başlıyor olmama rağmen,
iç saatimin bana yetmeyebileceği
endişesine kapılabiliyordum.
Çoğunlukla saatimi bile kurmayarak
günümün en güzel anında, yani sabahında
uyanamama korkusunu yaşamak istemiyordum.
Benim için hiç problem değildi.
“Benden korkulur mu? ” diye
gereksiz hayıflanmalarda bulunarak
en verimli zamanımı harcayamazdım.
Kişisel verimliliğimi kullanabilmen için
sana yeterince zamanı tanımıştım..
Sonunda kararımı vermiştim.
Benden korkan birçok insan vardı ama,
sen onlardan biri değildin.
Senin korkun;
kendine olan güven eksikliğindi.
17.01.2002 21.00
Kamil Çağlar
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|