Bugün istemedi
Bugün gülmek bana uğramadı.
Hep keder vardı yanımda.
Hiç sormadı ki bana..
İstiyor muyum onu etrafımda..
Bugün uğramadı bana
Ağlamadım. İstemedim ağlamayı
Bekledim bütün gün, geceyi..
Benim gerçek dostum karanlığı.
Bugün istemedi beni sevmeyi.
İstesem de onu çok beklesem de
Umursamadı! Ona açık ellerimi..
Gözlerim bu aksam indiremedi perdeyi
Seyircinin son alkışını bekler gibi.
Israrla bekledi heyecanla elleri
Neden korktuğunu anlamadı.
Belki bir daha sabahı görememek!
Onunda dileği değildi aslında...
Ama yinede kapanmadı kapakları.
Sahibinin elleriydi onları oğuşturan.
Sabahın karanlığıydı titreten.
Buz gibi gecenin sonunda
Yinede ayakta durmaktan bıkmadan.
Çatlamış damarlarından akan kırmızı
Kanın kokusunu bile koklamadan
Hasreti gökyüzünün maviliği
Rüyalarında göremediği rengi.
Kenarlarında toprağın kokusu, kiri
Beyaz hayallerin soluksuz nefesi.
Koştururcasına dağlarda, ovalarda
Irmaklar asarcasına ıslaklıkları
Süzülür damla damla sokaklara...
Bir sel gibi aşar uzakları.
Sokulur sakince kaybettiği korkusuna.
Hatırlatır yine avaz avaz yalnızlığı.
Arkasını döndüğünde usulca
Silkelenerek iner perde ağır ağır.
Baktığında yine seyircisine
Korkusunun yanında oturmuş yalnızlık
Birde onlar! Diğerleri.
21.03.2002 18.30
Kamil Çağlar
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|