[GooD aNd EvıL]

Dedem
Yatağa uzanmış bekliyordu.
Acısı sesini de kısmıştı!
Kısık bir ses tonuyla:
“Ah” diye inledi.
Uzun zamandır katlandığı bu ağrılar.
Tahammül edemiyordu.
Gelse de kurtulsam:
“Nerdesin Azrail? ”

Bazen hatırlardı beni.
Ve her zaman:
“Gelen sen miydin? ” diye sorardı.
Bilirdim beklediğini.
Bilirdim de, ne çare!
İlaçları da yetmiyordu.
Artarak devam ediyordu:
“Ah bu ağrılar! ”
Beraber katlanmak isterdim!
Acısını hafifletebilmek..

Aramızda yoksun artık!
Nur yüzün ve şakaların kaldı aklımızda.
Çekilmiş video görüntülerin vardı.
Onu seyrederek yad ediyoruz.
Sevgili dedem;
“Seni hep rahmetle anıyoruz.”

15.04.2002 19.00
Kamil Çağlar