Sabır bana kaldı, ahmaklık sana!
Tepeden yuvarlanan, kaya düştü.
El bağlayıp duran, davaya küstü.
Yağ yakıp dolanan, farklı görüştü.
Yağlar bana kaldı, yağdanlık sana.
Yıllarca süründü, kaçak peşinde.
Rezil rüsva oldu, toplum içinde.
Bir selam almıyor, alem keyfinde.
Koşmak bana kaldı, yorgunluk sana.
Teklif edilene, ilgi kalmadı.
İmzaya sunulan, kabul olmadı.
Çilekeş düşünen, başa konmadı.
Kırmak bana kaldı, kırgınlık sana.
Bozulanın tamiri, biraz zordu.
Giyilen gömlek, bir numara boldu.
Dava edilen yol, ateşten kordu.
Yollar bana kaldı, yolculuk sana.
El uzatıp sarılsak, küskün dosta.
Kol kola çıksak, dolaşsak sokakta.
Uzak duran bizi, görsün barışta.
Barış bana kaldı, dargınlık sana.
Derdine düşülen çukur, çok derin.
Bağdaş kurup da, gideni beklersin.
Sual olunmaz emri, pek dinlersin.
Cevap bana kaldı, bilmişlik sana.
Acep neylerim, merak etme sakın.
Dosta düşmana, ele verme talkın.
Dua edelim, emri böyle Hak’kın.
Sabır bana kaldı, ahmakLık sana!
07.02.2007 11.00
Kamil Çağlar
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|