[GooD aNd EvıL]

Aşkın Bilgeliği

Düş gördüm, kalbimin üzerinde.
Oysa, onda bir diken vardı.
Acı kendini sordu ve düştü.
Dünden kurtulan günah esiri gibi yiğit.
Gününde ferahlayan bir çalı kuşu gibi aceleci.

Bütün insanlığım, bahtsız bir pencere gibi.
Dünyasını kurtaran ölüm gibi,
Vahşi olmak gerekiyor.

Kanım ruhuma damlıyor.
Her duada ölen bir şölen var.

Sabrın selameti ile kavruldu, yıllar.
Oysa özlem içinde kıymet bilen bir hal vardı.
Sonra esir oldu ölüm yaşama.
Bir an için melekler kuruldu, dünyanın eksenine.

Kaderimiz;
Uslanmış bir ağacın yakasından düşen meyve gibi.
An gelir yankı çeker insan.
Kulağında üşüyen bir ses bulur.

Başka kişilerin yıkanmış ruhları ile ıslanmak,
Doğamızda kuraklık çekmek gibidir.

Her yere yollanmış bir fidan gördüm.
Ben, toprak olmak istedim.
O ise suları çeken bir kök.
İşte bağlandım, fakirlerin odasına.
Her odada gürleyen bir şan gördüm.

Gün tutunmuş, bırakılmış bir cani gibi.
Zaman bizleri bıktıran günah gibi.

Tükenmiş ve buzlanmış bu sanat ışığı.
Herkes aradığı yerde kalır.
Oraya ulaşmak için düşünceden düşmek gerek.

Kuşanmış ve bulut olmuş bu yalnızlık.
Herkes dilinde kilitli kalır.
Esirlik günü geldiğinde asilik olur.
O zaman buluşmak gerek,
Aşkın dinmeyen bilgeliğinde.

Kudret Alkan