[GooD aNd EvıL]

İki Dost Gibi

Bir yastığa düşen, iki sihirli gözyaşıydık.
Birbirimize bakarken, durduk yere ağlardık.
Aklımıza taşıdığımız yıllar gelirdi.
Küçük bir odanın içinde büyüyen,
Sevgi dolu gelecekler vardı.
Ansızın, çiçek gibi birbirimizde açardık.
Her sözümüz, bütün yeminlerden üstündü.

Öksürüyorum.
Vefasız hastalıklara tutulmuşum.
Ben, sensizliğin reçetesine düşmüşüm.

Ay ışığı içime düşmüş.
Karanlık sokaklara düşmüşüm.
İçimde çocukluğum bölünüyor.
Sana dokunamıyorum.
Ellerim, kara bir yılana gömülüyor.

Düşmüşüm.
Sahile atılan bir şişe rakı gibi.
İçkinin sarhoşluğunda ayılan yalnızlık gibi.
Artık, acılar üstümü örtmüyor.
Karanlık yılların içine karışmışım.
Bütün sevgim,
Sensizliğin içinde üşüyor.

Bana ne zaman döneceksin?
Senin için yazdığım şiirleri,
Ne zaman okuyacaksın?
Ne zaman, gerçek bir dünyaya sarılacaksın?
Bak, içimdeki dünyalara.
Çekinmeden bir çocuk gibi, dokun onlara.
Dokundukça, içindeki güç büyüyecek.
Sevgiler, sana derin bir anlam kazandıracak.
Ve o anlamın içinde,
İki dost gibi nefreti sökeceğiz.

Kudret Alkan