[GooD aNd EvıL]

Mungan' dan Sonrası
Ayrılık Şiirleri Saygıda,
Yalnız Bir Opera' ya,

Mungan,
ve anlattığı
o opera,
Ayrılık şiiri yazmak isteyen
tüm bilekleri keser,
acımısızca.

Sabah uyanırsın erken,
İstemeyerek,
kendi kendine.

Çapaklar henüz tazeyken,
Bakarsın,
akşam yazdığın,
dostluk şiirine.

Nafile!

Hala güzel bir ayrılık şiirin yoktur,
Olanlarsa,
ayrılığı işlemezler,
Onu sadece bağırırlar,
Ayrılığı diyorum,
Bağırırlar bağırırlar...
Bağırırlar bağırırlar bağırırlar…

Anlat(a) mazlar!

İşte; Mungan’ dır
anlatan.
Ayrılığı yolda durdurup,
Ona sorular soran.

Dost gibi iki sevgiliyi,
Karşılıklı oturtan.

Birbirlerine,
baltayla saldıran,
nefreti,
tatlı şerbet gibi,
an be an yudumlayan;

O asi sevgililer,
Mungan’ ın ayrılık kahvelerinde,
Karşılıklı dikilip de,
Pamuk helva yiyenler.

Yalnız Bir Operaydı,
bize ayrılığı sevdiren!
Onunla savaşmamayı öğreten.

Ayrılık acısını dindirmek istiyorsak,
O acıyla savaşmamalı,
Aksine ona sarılmalı,
Ve onu anlamalı.

Yaramızın üstünü,
Aşırı yapışkan koli bantlarıyla,
asla deli bağı yapmamalı..

Ayrılık acımızla,
kavga etmemeliyiz,
o acı çok güçlü çünkü,
neredeyse o,
tüm acıların anası.
Bunu kesin bilmeliyiz.

Zamanla, ivmesi çok yavaş ta olsa,
eriyecektir acımız,
Kapanmasını beklemek,
olacaktır en büyük,
hatamız.
Bir nokta bile olsa, kalacaktır acımız,
İleriye muhakkak,
herhangi bir anda,
tepecektir aşkımız.

Sonuç olarak dostlar,
Diyelim mi ki:
Ayrılığı sevmeliyiz?
Bu sadist bir söylem mi?

Ne olursa olsun,
O aptal kalbimiz,
Tutamayacak çenesini!
Diyecek ki:

Ayrılığın nesini seveceksin ki?
Ne güzeldi sevgili!

25 Ağustos 2005, Bursa.


Ali İlik