Bizans Oyunları
elinden tutuyorum acıyı bir çocuk gibi
bir ucundan ötekine parkta dolaşıyoruz
bir oyuncak veriyorum hediye
bin ışık yakıyorum bebek gözlerine
önce maviye boyayıp evreni zihnime nakşediyorun sonra
rüzgar çanları asıyoruz göğe
masallar dinliyoruz ilahi komediden
çocuk mu gezdiriyorum, ben mi geziyorum bilmiyorum
acı eskitiyorum!
eşim dostum arkadaşım “bilge” soruyor:
'görüyor musun? '
'şahin gözlerim görüyor, meraklanma'
bizans oyunları izliyorum
ama ne oyunlar
bizans halt etmiş yanında!
durduk yerde acı eskitmenin alemi var mı şimdi
başka türlü dayanılmıyor manzaraya
ey çocuk! tut elimden dolaşmaya gidiyoruz
acı eskiteceğiz eskitebildiğimiz ölçüde
başka türlü katlanılmıyor dünyaya
başka türlü kaldırmıyor midem bu kahpeliği
tuzaklar kuruluyor şahin gözlerime
dayanamıyorum, acı eskitmeliyim acele!
21 Temmuz 2003)
Naime Erlaçin
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|