Hayırlara Vesile
acıklı bir filmden çıkmış bir duyguyla
uyandım sabahın beşinde
tuhaftı gördüğüm düşler
kimse bilmiyordu neler olup bittiğini
yalnızca biri vardı
bir eski dost
oyun kuran
birileri daha
oyun kurduğunu sanan
çok kalabalıktı kast
geldiler gittiler durmadan
en çok da aşka benzer bir duyguyla avunan
körpecikler ağlıyordu
kimisi mutsuz
intihar sendromu ile sarsılan
kimisi yalnızca oyun arayan
gülümsüyordum sabahın beşinde
acıklı o filmden artakalan duyguyla yüreğimde
ışık süzülürken penceremden
geri dönüyordum salona
ah aşk! büyük tutkuları bile çekiyorsun
mil gibi hikayecinin gözlerinden
belim ağrıyor
yağmur geliyordu
yoksa sırtımda çöreklenen bir insanlık acısı mıydı
“hayırlara vesile olsun” dedim
gecenin incelen bir saatinden…
(2 Nisan 2004)
Naime Erlaçin
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|