Mevsim Yediveren Zamanı
bir dost eli uzandı karalar bağlamış yüreğime
sıcak bir bahar yelinden deli
dili sanki gönül diliydi
esiyordu yıkıntı enkazına doğru
renkler koyup dünyama durmaksızın
varoluşu kanıtlayarak sevgide
sıcacık
“can” bir nefes gibiydi
çalılara takıldı her bir parem
“candost” toparladı parçaları
nasıl küs kalınır hayata şimdi!
boş kavgalarda
kan yitirirken ben
sözüm “acı”dan anlam süzenlere
göveriyor gülüm bugün
bir fidan yeşeriyor yüreğimde
aldım selamını sızılar içinden
verdim selamımı hoş bir iklimden
“hoş geldin” güller mekanına ey!
mevsim “yediveren” zamanı!
(25 Ağustos 2003)
Naime Erlaçin
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|